Kuranı Kerimde geçen erkek ve bayan isimleri
ACAR : Cesur, becerikli
ACER: HZ.İsmail’in annesi
AFRA: Ayin 13.Gecesi, afra binti ubeyde;sahabe hanımlarından
AHSEN: (Ar.) Daha güzel, çok güzel, en güzel. Erkek ve kadın adı
AKAY: Dolunay
ALGAN: Fetheden , alan
ALYADUA: Gökyüzünün yakarışı
ARDA: 1. Hükümdar veya kumandan asası. 2. İşaret olarak yere dikilen çubuk. 3. Meriç ırmağının Edirne yöresindeki önemli bir kolu. 4. Uygur yazılarında geçen çok eski bir Türk adı. 5. Sonra gelen.
AYŞIL: Ay gibi ışıl ışıl
AZRA: Yine iffete tekabül eden, namuslu ve tertemiz kadın anlamındadır. Kirlerden arındırılmış, masum manasında.
BARAN: Yağmur
BELİNAY: Cennette peygamber cicegi
BENGİSU: Ebedilik,ölümsüzlük veren su
BEREN: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı
BERFİN: kardan yapılmış,tertemiz
BERRA: (Ar.). – Doğru sözlü, hayır işleyen kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
BERRE: Manası temizleyicidir
BETUL: O’nun nefsani kirlenmelere karşın korunmuşluğunu, iffetli ve onuruna düşkün olduğunu anlamlandırır.
BÜŞRA: Mutluluk getiren haber
BUĞLEM: Cenneti müjdeleyen melek
BURAK: Hz. Muhammed’in Miraç’ta bindiği efsanevi ata verilen isim.
CEYLİN: Cennetin kapısı, cennete açılan kapı.
DALAN: (Tür.) Er. 1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
DALYA: (Tür.) Ka. – Yıldız çiçeği.
DİDAR: (Fars.) Ka. 1. Yüz, çehre. 2. Görme, görüşme. 3. Görüş kuvveti. 4. Açık meydanda
DİREM: (Fars.) Er. 1. Akça, para. 2. Gümüş para
DUHA: (Ar.). 1. Kuşluk vakti. 2. Kur’an-ı Kerim’de 93. surenin ismi. -Kız ve erkek adı olarak kullanılır.
EBRAR: (Ar.) Er. 1. Hayır sahipleri. 2. İyiler, dindarlar, özü sözü doğru olanlar. Şeş Ebrar: Altı hayır sahibi, Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin.
ECHER: (Ar.) Ka. 1. Son derece güzel kadın. 2. Gündüz iyi görmeyen karmaşık gözlü.
ECİR: (Ar.) Er. 1. Bir iş ya da emek karşılığı verilen şey. 2. Sevap. 3. Aziz sevgili.
ECRİN: ALLAH’IN hediyesi anlamını taşımaktadır.
EFGAN: (Fars.) Er. – Figan, ağlayıp inleme, feryat.
EFSA: cennet ırmaklarından birinin adı,sihirbaz
ELYESA: (Ar.) Er. – Kur’an-ı Kerim’de adı geçen bir peygamber
EMİN: (Ar.) Er. 1. Korkusuz kimse. 2. Emniyette olan. 3. İnanan, güvenen. 4. İnanılır, güvenilir. 5. Şüpheye düşmeyen, kati olarak bilen. 6. Emanet olarak idare edilen dairelerin başı. – 7. (Hz. Muhammed (s.a.s) ve Cebrail’in adı.
EMİR: (Ar.) Er. 1. Bir kavmin, bir şehrin başı. 2. Büyük bir hanedana mensup kimse. 3. Peygamberimizin soyundan gelen. 4. Kumandan. 5. Abbasi devletinde başkomutan. 6. Osmanlı devletinde beylerbeyi ve Tanzimat’tan sonra sivil paşalığın ilk derecesi.
EMRE: Aşık, dost, Beylerbeyi, Büyük erkek kardeş.
ENER: (Tür.) Er. – En yiğit, en kahraman kişi
ENSAR: (Ar.) Er. 1. Yardımcılar, muavinler, müdafiler, koruyucular. 2. Medine’ye hicretle Mekkeli muhacirlere yardım eden, Medineli müslümanlara verilen ad. Kur’an-ı Kerim’de çok geçen kelimelerden birisidir. ERAY: Ay gibi parlak, temiz erkek.
ERÇİN: (Fars.) – Merdiven, basamak. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ERVA: (Ar.) Er. 1. Çok güzel genç. 2. Son derece cesur ve yiğit adam.
ERVA: Temiz ahlakli kiz
ESLEM: Allah’a tesim olmak anlamında canım.değerlendirebilirsin.(hem kız hem erkek için olabiliyo)
ESREFUNNISA: Kadınların en şereflisi, hanımların en onurlusu anlamına gelir.
EYÜB: (Ar.) Er. 1. Sabırlı. 2. Dönen, pişman olan, günahlarına tevbe eden demektir. Kur’an’da adı geçen peygamberlerden. Güzel sabır sahibi. Allah’ın imtihanına güzellikle sabredip mükafat ve ihsana ulaşmıştır. -Türk dil kuralı açısından “b/p” olarak okunur.
EZGÜ: (Tür.) – Makam, hava. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
EZRA: (Ar.) Ka. 1. Pek fasih, sözü düzgün adam. 2. Beyaz kulaklı siyah at.
EZRAK: (Ar.) – Mavi gözlü. Gök rengi saf ve temiz su. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
FERMA: (Fars.). 1. Emreden, buyuran. 2. Amir. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
FEYZAN: Çok bereketli,çok verimli
FÜSUN: (Ar.) Ka. – Büyü sihir. Şaşırtıcı güzelliğe sahip, hayret verici derecede güzel.
Furkan : Kuranıu Kuran’ın 25. Suresidir, diger anlamları kuran demektir
GİZEM: (Tür.) Ka. – Sır karşılığı olarak kullanılan uydurma bir kelime.
GONCA: (Fars.) Ka. 1. Henüz açılmamış gül, tomurcuk. 2. Sevgilinin ağzı.
GÖĞEM: (Tür.). – Halk dilinde yeşile çalan mor. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
GÜRHAN: (Tür.) Er. 1. Hanlar hanı. 2. Kara-Hitay prenslerine verilen unvan
GÜRKAN: (Tür.) Er. 1. Bol kan. Genç, taze, gelişmiş, serpilmiş.
HÜMA: (Ar.) Er. 1. Devlet kuşu. 2. Saadet, mutluluk
İCLAL: Kudretli büyüklük
İLTEBER: (Tür.) Er. – Eski Türklerde vali, kumandan anlamlarında unvan.
İREM: (Ar.) 1. Cennet bahçesi. 2. Ok veya kurşun atılan nişan tahtası. 3. Cenk denilen musiki aleti ve bunu icad edenin adı. 4. Ad kavmi zamanında, Şeddad tarafından cennete benzetilme amacıyla yapılan bahçe olup, Şam’da veya Yemen’de bulunduğu söylenir. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
İREM: Cennet
KAAN: (Tür.) Er. 1. Çin ve Moğol imparatorlarına verilen isim. 2. Hakan, hükümdar.
kadın adı olarak kullanılır
KANSU: (Tür.) Ka. 1. Çin’in kuzey batısında önemli bir sınır kenti. 2. Çin’de müslümanların en çok bulunduğu eyalet.
KARİN: (Ar.) Er.l. Yakın. 2. Nail olan. 3. Hısım komşu. 4. Mabeynci
KATRE: (Ar.) Ka. 1. Damla. Damlayan şey
KAYHAN: (Tür.) Er. – Sert, güçlü sesli okuyucu, kayayı bile delecek güçte sesi olan okuyucu.
KAYRA: Tanrı yardımı; Tanrı’dan ya da büyük bir kimseden Gelen iyilik, kayırma, yardım, destek
KAYRAL: (Tür.) Er. – Kayrılan, himaye edilen (kimse)
KEREM: Cömertlik, soyluluk büyüklük
KEVSER:Cennette bulunduğuna inanılan kutsal su
KORAY: (Tür.) Er. – İyice kor rengine gelen ay.
KORÇAN: (Tür.) Er. – Ateşli, canlı, hareketli.
KÜBRA: (Ar.) Ka. 1. Büyük olan (Ekber’in müennesi). 2. Hadicetü’l-Kübra: Hz. Peygamberin ilk hanımı.
KUMRU: (Fars.) Ka. – Güvercinlerden, uzunca kuyruklu boynunun yanlarında benekler bulunan ve güvercinlerden daha küçük olan boz renkli kuş.
MARZIYE: Allah’ın kendisinden razı olduğu, Rabb’ine varmaya hazırlanmış kişi anlamındadır. Bunun diğer bir formu olan isim ise Raziye’dir ki, Allah’tan razı olmuş kişi, Allah’ın kaderine razı olan kadın anlamına gelir.
MERİH: (Ar.) Er. – Dünya’dan sonra güneşe en yakın olan gezegen
MERT: Sözünün eri, sözünde duran
MİNA: Liman
MİRAY: (Fars.) Ka. – Ayın ilk günleri
NİSA: Kuranı kerimin 4. suresi anlamı kadın
OGÜN: (Tür.). – Anımsanan belirli bir günde doğan. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
OĞUZ: (Tür.) Er. 1. Mübarek, saf ve iyi yaratılışlı. 2. Genç, sağlam, güçlü. 3. Anlayışı kıt, bön. 4. Köylü. Tosun. 5. Türk efsanelerinde geçen büyük bir kahraman. Büyük bir Türk boyu olarak kullanılır
ORHUN: (Tür.) Er. 1. Orta Asya’da bir ırmak. 2. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı. 3. Yüksek, yüce Hun anlamında
OYTUN: (Tür.) 1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. Alçak yer, ova. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
OZGAN: (Tür.) Er. – Öne geçen, kazanan, başarılı
RANA: Güzel göze hoş gelen
RAVZA: Suyu yeşilliği bol olan yer bahçe
SARA: (İbr.) Ka. 1. Prenses. 2. (Fars.) Hz. İbrahim’in hanımı. 3. Halis, katkısız, temiz
SARE : af, temiz
SARP: (Tür.) Er. 1. Çetin, sert, şiddetli. 2. Dik, çıkılması ve geçilmesi zor.
SARPER: (Tür.) Er. – Sert, güçlü erkek.
SEDEF: (Ar.) Ka. 1. Bazı deniz hayvanlarının (midye, istiridye gibi) sert, beyaz ve parlak kabuğu. 2. Bu kabuktan yapılmış veya süslenmiş eşya.
SEDEN: (Tür.) Ka. – Uyanık, tetikte, gözü açık olan
ŞEHBAL: (Fars.) Ka. – Kuş kanadının en uzun tüyü
SELEN: (Tür.) – Sel gibi coşkun, taşkın kimse. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
SELİKA: (Ar.) – Güzel konuşma ve yazma kabiliyeti. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
SELVA: (Ar.) Ka. 1. Bal. 2. Büyük bıldırcın. Tih çölünde bulundukları sürece, israiloğullarına Allah tarafından kudret helvasıyla birlikte, karınlarını doyurmak için gönderilen kuş. 3. (İsp.) Ekvator da sık balta girmemiş orman
SEMA: (Ar.) Ka. 1. İşitme, duyma. Musiki dinleme. 2. Gökyüzü. 3. Felek.
SENA: (Ar.) 1. Övgü ile ilgili. 2. Şimşek parıltısı 3.Şükretme
SERTAÇ: (Fars.) Er. – Baştacı, çok sevilen, sayılan.
SERTAP: (Tür.) Er. – İnatçı, direngen.
SEVDE: (Ar.) Ka. Siyah, esmer, esmer güzeli. Mü’minlerin annelerinden birisi Hz. sevde.
SEVİL: (Tür.) Ka. – Her zaman sevilen, beğenilen biri olma temennisi
ŞEVVAL: (Ar.). – Hicri takvime göre yılın 10. ayı, ilk üç günü şeker bayramıdır. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ŞEYMA: (Ar.) 1. Bedeninde ben veya benzer bir izi olanlar. 2. Hz. Peygamber’in süt kardeşi
SEYYIDETUNNISA: Kadınların efendisi.
SEZER: (Tür.) – Duyar, hisseder, anlar. – Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
SORGUN: (Tür.) Er. 1. Bir tür söğüt ağacı. 2. Sıtkı, sert. 3. Çok uzun ve güzel saç.
SOYHAN: (Tür.) Ka. – Han soyundan gelen.
SUDEN: peygamber efendimizin cennette en çok sevdiği ağacın ismi
SÜSEN: (Tür.) Ka. – Çiçekleri iri, güzel görünüşlü ve kokulu bir süs bitkisi. Zambak.suresinin 3. ayetinde insanın ahseni takvim üzere yaratıldığı beyan
TAHIRE: Hz. Fâtıma’nın tertemiz olduğunu anlatan isimlerinden biri. Bu isimle, Fâtıma’nın Peygamberimiz’den bir parça olduğu bilgisine atıf yapılır.
TUANA: Cennete düşen ilk yağmur damlası
YAREN: Dost,arkadaş
UMUT: Ummak, beklemek, ümit etmek
YIGIT: Güçlü, cesur
ONUR: Şeref, haysiyet, izzet-i nefs
ZEHRA: En yaygın ismidir. Gül yüzlü, parlak yüzlü, çiçek simalı anlamlarına gelir. O, Efendimiz’in kokladığı bir çiçek gibidir adeta.
ZEKIYE: Bu isim O’nun arı duru hale getirilmiş hanımlığını anlatır.
ZİNNUR: Nur saçan
ZİŞAN: (Ar.) 1. Şanlı, şerefli. 2. Canlı. 3. Bir tür lale. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır
ZİŞAN: Onurlu şerefli
ZÜMRA: Güzel iyi ahlaklı,zeki bilgili kadın
Paz Ağus. 11, 2013 6:32 pm